Mijn zoektocht…
Er zijn ‘zoekers’ en ‘vinders’ in het leven; ik heb veel gezocht. Ik ervaar mijn leven als een bijzondere reis van kennis en ervaringen op doen, zoeken naar authenticiteit, geluk en vervulling.
In m’n zoektocht naar een opleiding meer dan 30 jaar geleden kwam ik op de Vrije Hogeschool bij het oriëntatiejaar uit. Een waardevolle ervaring, die in mijn beginnende volwassen leven een verruimende blik gaf op het bestaan, buiten mijn nest van herkomst. Het gaf verdieping in levenskennis, maar ook op de identiteitslaag, wie ben ik en wat past bij me in mijn (werkende) leven?
Na een loopbaan als logopedist en gezinsbegeleider in de jeugdzorg bracht mijn zoektocht me verder op het begeleidingspad. 10 jaar heb een praktijk voor coaching en psychosociale therapie gevoerd. Omdat mijn hart sneller gaat kloppen van het werken met hart en handen ben ik een aantal jaar geleden m’n atelier pleisterplaats gestart waar ik levenskunst combineer met begeleidingswerk.
Aandacht voor dat wat wezelijk is!
Ik doe niks liever dan aandacht geven aan dat wat wezenlijk is. Dat zit verweven in m’n hele leven. Met bevlogenheid en passie vervul ik mijn rol als moeder van 3 kinderen; met hen voer ik diepe gesprekken en dansen we samen uitbundig in de keuken na het eten. Ook m’n atelier en huis heb ik met veel liefde en aandacht ingericht en in vriendschappen staan aandacht, oprechtheid en verbinding voorop. Dat is ‘vol’ leven voor mij.
En dat is ook waarom ik zo ‘aanga’ van vraagstukken rondom thema’s als verlies, afscheid en rouw. Geen makkelijke levensvragen. In mijn leven heb ik veel verliezen ervaren; door de (jonge) dood in mijn familie en een paar jaar geleden door m’n scheiding na een lang huwelijk. Het vraagt me om het werkelijk aan te kijken en te doorvoelen.
Ook mijn passie voor het werken met vraagstukken over liefde, intimiteit en seksualiteit komt voort uit eigen ervaringen. De verwondingen die ik opliep vragen om compassie, en er liefdevolle aandacht naar toe te brengen. Dat is wat ik ook doe in mijn begeleiding. Heel graag wil ik bijdragen aan een liefdevolle wereld. Die weg gaat ook langs de schaduwkanten van het leven, hebben het ook nodig om ook gezien worden.
Ik noem mezelf een “blootlegger”, want ik voel de drive om dingen, die niet gezien, gehoord en doorleefd zijn aan het licht te laten komen. Dat is soms ook pijnlijk, komt er weerstand en wil je er liever hard voor wegrennen. Ik creëer een veilige bedding om je te kunnen gaan openen, stapje voor stapje. Zorgvuldigheid staat voorop en soms vraagt het issue ook om lichtheid en dan is humor ook heel bevrijdend. Dit is in mijn ogen de weg van heling.
Bezield leven gaat in wezen om het volgen van je hart en de vraag aan jou is, waar verlang jij daar naar? En wat staat er in de weg om dit pad te volgen? Ik heet je welkom met jouw vraag!
De naam Pleisterplaats verwijst naar een plek, waar vogels rusten, een tussenstop maken in hun trek naar het zuiden in de wintermaanden. Zo is mijn Pleisterplaats ook een plek om een pas op de plaats te maken, te bezinnen, te verstillen, te zijn met wat er dan is en een ook een voedplaats.
Pleisterplaats verwijst ook naar een pleister, die je op een wond plakt, maar dan vooral in de symbolische zin, dat je aandacht aan de verwonding schenkt, zodat er heling plaats kan vinden.
En als laatste is pleisterwerk natuurlijk ook het werken met klei!